شمال نیوز: کسی که ایام را پاک و بی آلایش سپری می کند، فرشته است و فرشته ای که می تواند بد باشد، اما خوب زندگی می کند، مومن است و مومنی که در سخت ترین شرایط، ثبات قدم دارد، ستودنی است و چه بسیار کم اند کسانی که در چرخ دنده های مشکلات، تحت فشار مضاعف باشند، اما همانی بمانند که بودند و همان را عمل کنند که می گفتند و از طرفی طلبکار کسی نبوده و احساس کنند که در همه حال به وظیفه خود عمل کرده اند!
جابر معافی که امروز بجای معافی، کارت پایان خدمت گرفت و پس از سالها خدمت خالصانه از پادگان دنیا ترخیص شد، کسی است که در جامه خدمت، کمر همت بسته و در نهایت اهتمام فردی و گروهی تا توانست به همنوعان و همکیشان و جامعه خویش خدمت کرد و از بس که انگیزه خدمت داشت، خستگی را به ستوه می آورد و دمار از کار می کشید و لحظه ای نمی آسود و شاید مرگ نابهنگام او نیز، سند صحت این ادعا باشد که او بیش از خود، به مردم و افکار عمومی جامعه می اندیشید و بعبارتی متعلق به مردم بود!
جابر در سنگر رسانه همانند چراغ داری بود که با خبرهای طلایی و پرجاذبه اش در مسیر زندگی مردم، چلچراغ های منور روشن می کرد تا با تنویر تاریکی ها، از باریکه های حوادث، بزرگراه های آگاهی ساخته و در ظلمانی ترین و بحرانی ترین بوران ها و طوفان ها، باز هم به روشنگری بپردازد!
شاید برخی گمان کنند چون جابر جان به جان آفرین تسلیم کرد و دیگر در میان مانیست، ما لب به ستایش او گشوده ایم، اما سوگند به خدایی که صداقت را ستود، باور کنید که ستایش ما از جابر عزیز در بود او هم فراوان انجام می گرفت، چرا که او واقعاً مومنی قابل ستایش بود و اگر ماها از او و امثالهم نستائیم، از چه کسانی باید بستائیم که لایق آن باشند؟!
جابر مردی صبور و شکیبا، مهربان و دلربا، فداکار و غمزدا، مومن و با خدا، با گذشت و راهگشا، خادم و بی ادعا، متبسم و دلگشا، کاربلد و توانا، اهل عبادت و دعا و آشنای پیرو جوان، ریز و درشت و مردم و کوچه و بازار و محروم و پائین دست و بینوا بود که به معنای واقعی کلمه، قلم را درک کرده بود و رسالت خویش را می شناخت.
جابر نه اهل ساخت و پاخت و خبرسازی بود، نه دنبال گروکشی و حاشیه سازی بود، نه کاسب بود و نه طلبکار کسی، حفیقت پیمای واقعی در ریل قلمی خبر و گزارش و تحلیل بود که مبداء و مقصد مشخص و تعریف شده ای داشت و وجدان های بیدار حتی مخالفت های او را نیز بر می تافتند و بر او نمی تاختند!
معافی عزیز صادقانه ترین و ساده ترین نگاهها را به افراد و حوادث داشت و همان ها را هم به رشته تحریر در می آورد و بنای او نه اذیت و آزار کسی بود و نه کسی را با تملق و چاپلوسی می ستود و باید ادعا کرد که جابر در عرصه خبر نیز، منش مقدس، جبهه مقدس و سنگر مقدس داشت و شاید بی جهت و بی حکمت هم نبود که عروج الهی او هم در اولین روز از هفته دفاع مقدس اتفاق بیافتد!
معافی یک خبرنگار حق نگار بود که در تمام جاهای زندگی و حتی در خبر نیز حلال و حرام را رعایت می کرد تا خدای ناکرده افکار عمومی را نفریبد، حیثیت کسی را به بازی نگیرد، کاسبکارانه تیتر نزند، به کسی طعنه و کنایه و نیش نزده و خلاصه اینکه بازی پشت صحنه و پشت پرده با کسی، جریانی و یا سازمانی نداشته باشد و اینگونه بود که او نهایتاً نگار حق شد و به وصال حق رسید!
جوانمردی، آزادمنشی، بزرگواری، اغماض، شکیبایی و از خودگذشتگی در برخوردهای روزانه او موج می زد و مجبوبیتش را مدیون همین لوطی منشی و گیرندادن های لجبازانه بود که انصافاً اهل تسویه حساب و انتقام و گروکشی نبود و با اینکه در مسئولیت مسند خبرگزاری فارس مازندران و اخیراً هم نمایندگی روزنامه رسالت در مازندران و در خانه مطبوعات در نقش عضو هیئت رئیسه و سخنگویی، خیلی کارها از دستش بر می آمد، اما هرگز خبری را دستکاری، تحلیلی را تفسیر به رای، حقی را ناحق، حلالی را حرام و حرامی را حلال نکرد!
جابر بزرگ بود و بزرگی او نه در کلام، که در مرام او متجلی بود و من که بارها و بارها در طی سالهای گذشته با این عزیز تازه سفرکرده، توفیق همنشینی، همسخنی، هم اندیشی، همکاری و همدلی داشته ام، به اندازه دیده ها و شنیده های خودم شهادت می دهم که جابر، رسالت اطلاع رسانی را عبادت و محل کارش را معبد دانسته و خدا را ناظر کارهایش می دید و خدا نیز در تلاش هایش برکت می گذاشت و به همین خاطر او به راحتی آب خوردن و به اندازه طرفةالعینی، دلهای همنشینان را در هر مناظره و محاوره، مصادره می کرد و آنها را همانند حقیر مشتاق و ملتمس و تشنه ملاقاتش می نمود!
جامعه خبری استان، عرصه مطبوعاتی مازندران و در یک کلام اصحاب رسانه در مازندران هرگز نمی توانند نقش بی بدیل مرحوم شادروان جابر معافی را انکار و اغماض کرده و در مجالس و محافل خود، نام او را فِید و یا محو کنند و من معتقدم که تمثال جابر معافی باید زینت بخش اماکن و محافل مطبوعاتی به عنوان یک الگوی بزرگ نصب گردد و صفات و مختصات بارز خبری و رسانه ای او برای کسانی که می خواهند به این عرصه ورود کنند، تدریس شود!
الحمدالله مردم مازندران در همان اولین روز این درگذشت جانسوز، با گسترده ترین حضور در بیمارستان حکمت ساری، آرامگاه عمومی ملامجدالدین ساری، تشییع جنازه تا میدان شهدا و نهایتاً تشییع جنازه در روستای اناردین میاندرود، زادگاه این مرحوم نشان داده اند که قدردان خادمان خود بوده و خدمات آنها را فراموش نخواهند کرد.
ای کاش در ساری به عنوان مرکز استان مازندران ما قطعه ای در آرامگاه بنام قطعه نام آوران داشتیم تا نامداران بزرگی مثل جابر معافی از نگاه مردم شهر فاصله نگرفته و همیشه ستوده شوند و با اینحال ما مطمئنیم که مردم ما نام و یاد این عزیزان را در قلب خود جاودانه نگه می دارند و نمی گذارند که این اسوه های حسنه به فراموش خانه تاریخ سپرده شوند.
نگارنده به عنوان یکی از آشنایان ایشان و نیز یکی از شهروندان مازندران این مصیبت مولمه را به خانواده بزرگ معافی و مشخصاً به پدر بیمار، مادر داغدار و برادران و خواهران بی قرارش و نیز ترجیحاً به همسر همکارش سرکار خانم مهرانگیز عباسی که حالا بیش و پیش از دیگران، حق اوست که با همان عناوین همسرش، رسالت او را استمرار دهد و گلهای زندگی آنها آقا عرفان و هستی خانم بی تابش تسلیت عرض کرده و از خداوند تبارک و تعالی، برای آن یار سفر کرده درجات عالی الهی و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسئلت می نمایم.
در پایان متذکر می شوم که مرحوم جابر معافی مشتی نمونه خروار از قبیله خوبان و خادمان در عرصه خبر و مدیر برتر خبرگزاری های کشور در چند سال پیاپی بود و حتی مسئولیت های ملی در همین عرصه به وی پیشنهاد می گردید، ولی در عین حال اینطور نیست که او، تنها و منحصر بفرد باشد و بنا بر این شایسته است تا مدیران جامعه نیز همانند مردم قدرشناس ما، قدردان همه خادمان جامعه و ترجیحاً خادمان عرصه خبر و اطلاع رسانی بوده و نگذارند که امثال جابرها پس از سالها فعالیت و تلاش در این عرصه، هنوز مستأجر بوده و با مشکلات اقامتی و اشتغالی و معیشتی دست و پنجه نرم کنند و دغدغه های فرعی مانع از شکوفائی های حرفه ای آنان گردد!
صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه-
